லவ் பண்ணித் தொலைங்கடா ப்ளீஸ்!

இது ஆம்பளைங்க சமாச்சாரம். சமீபத்தில் என்னை 'ஷாக்'கிய சம்பவம்!! எனக்குக் கொடுத்தார்கள், நீங்களும் சாப்பிடுங்கள்!!!

ஒரு பெரிய இடைவெளிக்குப் பிறகு பழைய நண்பர் ஒருவரைச் சந்திக்கப் போனேன்.

பழகுவதில் இனியவர் அவர். கல்யாண வயதில் மகன் - மகள் இருந்தாலும் குடும்பத்தை விட்டு வேலைக்காக சென்னையில் தனியே வசிக்கும் `பிரம்மச்சாரி'. இந்த வயதிலும் உழைப்பை நேசிப்பவர்.

பெயரைவிட விஷயம்தான் முக்கியம் என்பதால் ஒரு பேச்சுக்காக அவருக்கு இங்கே ராஜன் என பெயரிட்டுக் கொள்ளலாம்.

பேசிப் பல மாதங்கள் ஆனதால் நிறையக் கதைக்க வேண்டியிருந்தது. பேசி, சிரித்து,சண்டை போட்டு, புரிய வைத்து, புரிந்துகொண்டு.. பாதி இரவு கழிந்து போனது.

நள்ளிரவு நேரம். என்னுடன் பேசிக்கொண்டிருந்த ராஜன் திடீரென ஒரு கணத்தில் எழுந்தார். `எக்ஸ்க்யூஸ் மீ' கேட்டார்.

`ஆஃப்' பண்ணி வைத்திருந்த அவரது மொபைல் போனை `ஆன்' பண்ணிக் கொண்டார்.

"ஒரு காதலி எனக்காக இந்நேரம் காத்துக்கிட்டு இருப்பாங்க'' என்றவாறே போனை காதுக்குக் கொடுத்தார். ஆரம்பித்தார்...

"ஹாய் செல்லம்! ஸாரிடா... ஃப்ரண்டு ஒருத்தர் ரொம்ப நாள் கழிச்சு வந்திருக்கார். பேச்சுவேகத்துல கொஞ்சம் டயம் மிஸ் பண்ணிட்டேன்'' என்றார் என்னைப் பார்த்தபடியே.

மறுமுனையில் ஒரு பெண் குரல் கீச்சிடுவது அந்த இரவு நிசப்தத்தில் எனக்கும் கேட்டது.

நாகரிகம் கருதி "நா வேணா வெளில போயிட்டு வரட்டா'' எனக் கேட்டவாறே எழ முயன்றேன்.

"பரவாயில்ல இருக்கலாம்'' என்று எனக்கும், "ஒண்ணுமில்லம்மா. ஃப்ரண்டுதான்'' என போனிடமும் பேசினார் ராஜன். உட்கார்ந்து கொண்டேன் மறுபடியும்.

தொடர்ந்தது காதலர்களின் பேச்சுவார்த்தை. கிட்டத்ததட்ட அரைமணி நேரம் பேசினார்கள் இருவரும்.

இருபது வயதுக் காதலன் போல அவ்வளவு இனிக்க இனிக்கப் பேசினார் ராஜன் என்ற அந்த ஐம்பது வயதுக் கிழவன். ஆனால் பேச்சில் இருபதுக்குரிய விரசம் இல்லை! குடும்பத்தோடு காதல் சினிமா பார்க்கப் போவோமே, அப்படி இருந்தது அந்த ஜிலேபிப் பேச்சு.

"ஏன் காலைச் சாப்பாட்டைக் கட் பண்றே? அது ஆபத்தும்மா'' என்றார் அந்தப் பெண்ணிடம் அப்பாவின் பாசத்துடன்.

"பீரியட் சமயத்துல நைட்ல பால் குடிக்காம படுக்காதடி'' என்றார் அம்மாவின் கரிசனத்துடன்.

"ஐயய்யோ.. அந்த மாதிரி வெப்சைட்டையெல்லாம் பார்க்க ஆரம்பிச்சுட்டியா'' என்றார் தோழிச் சிரிப்புடன்.

"சரி டார்லிங், இந்த நாள் இனிய நாளா விடியட்டும். நிம்மதியா தூங்கு. ஸ்வீட் ட்ரீம்ஸ், குட்நைட்'' என்றார் பக்குவப்பட்ட காதலனாக.

பிரமிப்போடு சிலையாகி இருந்தேன் அத்தனை நேரமும். போனை கட் செய்துவிட்டு என்னை ஏறிட்டார். அவர் (என்னிடமும்!) பேசப் போவதைக்கேட்க மிக ஆர்வமாயிருந்தேன்.

"பி.ஏ. படிக்கிறாங்க. இங்கதான்.. சென்னையில்தான் படிக்கிறாங்க. ராத்திரி, தினம் ஒரு அரை மணி நேரமாவது என்ட்ட பேசாம தூங்க மாட்டாங்க. ஒரு புக் ஷாப்ல ஃப்ரண்ட்ஸானோம்" என்றார் ராஜன் அவராகவே.

"காதலின்னு சொன்னீங்களே?'' - நான் இழுவை போட்டேன்.

வாய்விட்டுச் சிரித்தார் ராஜன்.

"ரொம்ப தமிழ் சினிமா பார்க்காதீங்க. இந்தக் காதலுக்கு அர்த்தம் அளவற்ற அன்பு'' என்றார்.

எனக்குள் லேசான ஏமாற்றம்!

திடீரென ராஜனிடம் மறுபடி வேகம்! மறுபடியும் மொபைல் போனை எடுத்தார்!

"மணியாச்சு.. இவங்க இன்னொரு காதலி. `கால் சென்டர்'ல நைட் ஷிப்டு பார்க்கிறாங்க. என்னோட பேசணும்ங்கிறதுக்காக எனக்கு செல்போன் வாங்கிக் கொடுத்ததே இவங்கதான்'' என்றபடியே போனில் அந்தக் காதலியைப் பிடித்தார்.

அதே உற்சாகத்துடன் பேச்சை ஆரம்பித்தார்...

"என்ன ஸ்வீட்டி. இன்னிக்கு சொன்ன நேரத்துக்கு பேசிட்டனா? நான் ஓல்டானாலும் கோல்டு. லேட்டா பேசினாலும் லேட்டஸ்ட்'' என்று கூறிச் சிரித்தார். மறுமுனையில் பேசிய ஸ்வீட்டியையும் சிரிக்க வைத்தார்.

தொடர்ந்தது அவர்கள் உரையாடல். இதில் இன்னும் கொஞ்சம் முதிர்ச்சி தெரிந்தது. அந்தப் பெண்ணின் குடும்பக் கஷ்டம் ஒன்றுக்கு நீளமாக ஆலோசனை சொன்னார். தன்னம்பிக்கை டானிக் ஊட்டுவது போலிருந்தது ராஜனின் நீளநிமிடப் பேச்சு.

அந்த அகால நேரத்திலும் கொட்டாவி மறக்கும் அளவுக்கு ரசிப்புடன் பேச்சைக் கேட்டேன் நான்.

முடிந்தது!

மறுபடியும் ராஜன் என்னுடன் தன் உரையாடலை விட்ட இடத்திலிருந்து தொடர்ந்தார்...

"ஐயா சாமி, என்னை காமுகன்னு தப்பா அர்த்தம் பண்ணிக்காதப்பா. இதுவும் முதல்ல சொன்ன அதே அளவற்ற அன்பு டைப் காதல்தான்'' என்றார். எனக்கு ராஜன் மீது பொறாமை பொங்கியது உண்மையே!

அடுத்து எங்கள் வாதமும், விவாதமும் வேறு விஷயங்களில் மூழ்கின. அது ஒரு இலக்கிய சர்ச்சை. இந்தக் கட்டுரைக்குத் தேவையில்லாத ஒன்று.
பேச்சு சுவாரசியத்தில் விடிந்தது கூடத் தெரியவில்லை!

"அடடா விடிஞ்சிடுச்சே! இந்நேரம் அவங்க ஹஸ்பெண்ட் மார்னிங் டூட்டிக்குக் கிளம்பியிருப்பார். அவருக்கு சமைச்சுக் கொடுத்து ஆபீஸுக்கு அனுப்பி வெச்சுட்டு ஒரு மணி நேரமாச்சும் என்கிட்ட பேசுவாங்க என்னோட காதலி நம்பர் : மூணு'' என்றார் ராஜன்.

மறுபடியும் செல்போன் கொஞ்சல் ஆரம்பமானது! அதே அதே அதே 'இளமை இதோ இதோ' காதலனின் உற்சாகத்தோடு போனில் இருந்த முப்பது வயதுப் பெண்மணியைக் கொஞ்சினார் ராஜன்.

அது அடுத்தவர் மனைவி என்று தெரிந்தபோதும், ராஜன் மீது எனக்கு ஏற்பட்ட பொறாமை உணர்வு குறையவில்லை!

இந்தக் காதல் பேச்சு ரொம்ப அந்நியோன்யமாக இருந்தது. அரைமணி நேரம், முக்கால் மணி நேரத்தில் முடிவது போலத் தெரியவில்லை.
எனக்கு அதிகாலை வேலைகள் க்யூ கட்டி நின்றதால் உட்கார்ந்து கேட்க முடியவில்லை. ஜாடையிலேயே `அப்புறம் ஒருநாள் வர்றேன், டயமாச்சு' எனக் காட்டிவிட்டு ராஜனின் அறையைவிட்டு வெளியேறினேன்.

நான் செருப்புக்குள் என் கால்களைத் திணிக்கும்போது ஏறக்குறைய டி.எம். சௌந்தரராஜனாகவே ஆகியிருந்தார் ராஜன். "நான் பேச நினைப்பதெல்லாம் நீ பேச வேண்டும்.. ம்ம்.. ம்ம்... ம்ம்ம்" என அவர் போனில் பாடிக்கொண்டிருந்ததைக் கேட்டபோது இந்தத் தொண்டைக்குள்ளும் இப்படி ஒரு தேனா என்ற வியப்பு வந்தது!

கணவனிடம் கிடைக்காத அந்த அளவற்ற அன்புக் கொஞ்சலுக்காக மாற்றானிடம் இப்படி ஒரு நேரம் காலம் தெரியாத நேரத்தில் மணிக்கணக்காகாப் பேசும் அந்தப் பெண்மணியைக் கோபிப்பதா, வரவேற்பதா எனப் புரியவில்லை.

குழப்பத்தோடு கதவைச் சாத்தினேன்.

ராஜனின் காதல்கள் சரியா தப்பா எனவும் தெரியவில்லை.

வெளியே தெருவில்.. அதிகாலைக் குளிர் காதுகளுக்குள் ஈட்டியாகப் புகுந்தது.

மனசு முழுக்க ஒரே ஒரு வரி படபடப்போடு ஓடிக் கொண்டிருந்தது - டி.வி.யில் ஃப்ளாஷ் நியூஸ் ஓடுமே அந்த மாதிரி.

அது...
`மனைவியை, மகளை, சகோதரியை, அம்மாவை, பாட்டியை.. உங்கள் வீட்டுப் பெண்கள் எல்லாரையும் லவ் பண்ணித் தொலைங்கடா ப்ளீஸ்!'


இதற்கு முந்தைய 'எனக்குக் கொடுத்தார்கள், நீங்களும் சாப்பிடுங்கள்!'

• ஒரு நண்பணின் நிஜம் இது...
• மன்னிப்பு - தமிழ்ல எனக்கும் பிடிச்ச ஒரு வார்த்தை!